Zal ik maar even eerlijk tegen je zijn…
De reden waarom ik je had gemaild was eigenlijk helemaal niet om gewoon “zomaar” een praatje te maken, ik ben namelijk best wel eenzaam en in mijn eenzaamheid ga ik langzaam helemaal kapot. Ik merk dat ik nauwelijks nog de kracht heb om de weinige sociale contacten die ik heb te onderhouden en het lijkt me zo fijn om een vaste vriend te hebben die naar me luistert en er voor mij is.
Hopelijk zie je me nu niet als één of ander rare kluizenaar, want zo erg is het (nog) niet. Ik mis de warmte en intimiteit en vroeg me af of jij die in overvloed hebt en wellicht met mij wil delen.
Ben je nu met iemand samen?
xx
Claudia